مرد جوانی کنار میدان بزرگ شهر ایستاده بود و ادعا میکرد که زیباترین قلب را در آن شهر دارد مردم زیادی دور او جمع شدند و قلب او را که سالم بود وهیچ خدشه ای بر آن وارد نشده بود را می دیدند و همه آن را تصدیق میکردند که به راستی زیباترین قلب شهر را دارد و تاکنون قلبی مثل آن قلب ندیده اند . مرد جوان با صدایی بلندتر به تعریف از قلب خود پرداخت ناگهان از وسط جمعیت پیرمردی جلو آمد و گفت : قلب تو به زیبایی قلب من نیست. همه جمعیت به پیرمرد که قلبی با قدرت ولی زخمی داشت نگاه کردند قلب پیرمرد پر بود از زخم و شیارهای عمیق و دارای  کناره های دندانه دار .

پیرمرد گفت : درست است که قلب تو در ظاهر سالم به نظر میاید ولی من قلبم را با قلب تو عوض نمیکنم میدانی هر کدام از زخمها نشانگر انسانی است که من محبتم را به او داده ام و من قسمتی از قلبم را به او بخشییده ام و گاهی هم انسانی قسمتی از قلب خود را به من بخشیده است که به جای آن تکه بخشیده شده قرار داده ام ولی چون این تکه ها مثل هم نبودند گوشه هایی دندانه دندانه در قلبم ایجاد کرده است که برایم عزیزند چرا که یادآور عشقی هستند که داشته ام  و گاهی اوقات نیز قسمتی از قلبم را به کسانی بخشیده ام که در عوض آن چیزی به من نداده اند و باعث شده که قلبم دارای شیارهای عمیق شود و این شیارها اگر چه درد دارند ولی یادآور عشقی هست که بخشیده ام حالا میبینی زیبایی واقعی چیست ؟ 

مرد جوان بدون این که حرفی بزند در حالی که اشک از گونه هایش سرازیر بود به سمت پیرمرد رفت و از قلب جوان و سالم خود تکه ای بیرون آورد و با دستهای لرزانش به پیرمرد تقدیم کرد و پیرمرد نیز آن را گرفت و در قلب خود جای داد و بخشی از قلب پیر و زخمی خود را نیز به جای زخم قلب مرد جوان گذاشت